ΝΕΑ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΑΠΟΨΕΙΣ - ΣΧΟΛΙΑ - ΧΙΟΥΜΟΡ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009
ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ 0-1 ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ
ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΗΣ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑ ΝΙΚΗ ΠΕΤΥΧΕ ΦΈΤΟΣ Η ΑΕΚ ΝΙΚΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΑΥΤΑΤΖΌΓΛΕΙΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΜΕ 1-0 ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΩΝ ΚΙΤΡΙΝΩΝ ΣΗΜΕΙΩΣΕ Ο ΜΠΛΑΝΚΟ
ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ - ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ 3-0
ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ - ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ 3-0
"ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΛΟΓΟΣ" .... Αξίζει να το διαβάσετε
Ένας καλός λόγος δεν στοιχίζει τίποτε κι όμως είναι πολύτιμος.
Πλουτίζει εκείνον που τον δέχεται χωρίς να πτωχαίνει κείνον που το δίνει.
Δεν αρκεί παρά μια στιγμή , αλλά η ανάμνηση του είναι καμία φορά αιώνια.
Κανένας δεν είναι τόσο πλούσιος για να μην τον έχει ανάγκη και…
Κανένας τόσο πτωχός για να μην τον αξίζει.
Δημιουργεί την ευτυχία στο σπίτι.
Είναι ένα στήριγμα στις υποθέσεις και ορατή ένδειξη φιλίας.
Ένας καλός λόγος αναπαύει τον κουρασμένο , δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στην λύπη , αναπτερώνει την αισιοδοξία στη ζωή , είναι αντίδοτο στην θλίψη.
Κι όμως «δεν δανείζεται»
Πλουτίζει εκείνον που τον δέχεται χωρίς να πτωχαίνει κείνον που το δίνει.
Δεν αρκεί παρά μια στιγμή , αλλά η ανάμνηση του είναι καμία φορά αιώνια.
Κανένας δεν είναι τόσο πλούσιος για να μην τον έχει ανάγκη και…
Κανένας τόσο πτωχός για να μην τον αξίζει.
Δημιουργεί την ευτυχία στο σπίτι.
Είναι ένα στήριγμα στις υποθέσεις και ορατή ένδειξη φιλίας.
Ένας καλός λόγος αναπαύει τον κουρασμένο , δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στην λύπη , αναπτερώνει την αισιοδοξία στη ζωή , είναι αντίδοτο στην θλίψη.
Κι όμως «δεν δανείζεται»
«δεν αγοράζεται»
«δεν κλέβεται»
γιατί είναι κάτι που έχει αξία μονάχα την στιγμή που λέγεται.
Κι αν καμία φορά συναντήσετε κανένα πρόσωπο που δεν σας λέει τον καλό λόγο που αξίζετε , σταθείτε γενναιόδωρος και πείτε του τον δικό σας που έχει τόσο ανάγκη, από τον …..καλό λόγο
Κι αν καμία φορά συναντήσετε κανένα πρόσωπο που δεν σας λέει τον καλό λόγο που αξίζετε , σταθείτε γενναιόδωρος και πείτε του τον δικό σας που έχει τόσο ανάγκη, από τον …..καλό λόγο
(Το κείμενο μας στάλθηκε από τον φίλο Θεόδωρο)
ΝΙΚΗ 1-0 ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ
ΜΕ ΣΚΟΡ 1-0 ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ ...
ΣΚΟΡΕΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟΥΣ Ο ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ .... ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ Η ΚΛΩΤΣΙΑ ΠΗΓΕ ΣΥΝΕΦΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ
ΣΚΟΡΕΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟΥΣ Ο ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ .... ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ Η ΚΛΩΤΣΙΑ ΠΗΓΕ ΣΥΝΕΦΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ
"Θετική" η Τσουμελέκα .....μετά από έξι μήνες ....
θετικό βρέθηκε δείγμα της Τσουμελέκα που ειχε ληφθεί στις 6 Αυγούστου ....αν και η πρώτη εξέταση του είχε δείξει ότι ήταν αρνητικό....
Aναλυτικά η δήλωση της Τσουμελέκα:
"Ενημερώθηκα ότι υπάρχει πρόβλημα με θετικό δείγμα σε έλεγχο που υποβλήθηκα στις 6 Αυγούστου 2008 με την ουσία ερυθροποιητίνη. Δεν θα μπω στην διαδικασία να δικαιολογηθώ, αν και δεν έχω κάνει εν γνώσει μου χρήση αυτής της ουσίας, διότι γνωρίζω και έχω αποδεχτεί προκειμένου να συμμετέχω σε αγώνες ότι είμαι απολύτως υπεύθυνη για ό,τι βρίσκεται μέσα στο δείγμα μου. Το γεγονός ότι τα ίδια δείγματα αναλύονται πέραν της μιας φοράς (δηλαδή ανοίγουν και κλείνουν χωρίς την παρουσία μου), όπως το συγκεκριμένο όπου την πρώτη φορά ήταν καθαρό, μου προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα για όλη την διαδικασία. Η ατυχής λοιπόν εμπλοκή μου μετά από μια επιτυχημένη αθλητική χρονιά με πολλούς αγώνες και κοινές και εμφανείς προετοιμασίες με φέρνει στην δυσάρεστη θέση να δώσω εγώ ένα τέλος στον πρωταθλητισμό που τόσο αγαπώ και να μην συνεχίσω μετά το πέρας της επικείμενης τιμωρίας μου. Πραγματικά αδιαφορώ για το αν πάλι μετά από 6 μήνες μου πουν ότι τελικά το δείγμα είναι αρνητικό όπως και την πρώτη φορά. Είμαι πολύ δυσαρεστημένη με την κατάσταση που επικρατεί διεθνώς σε θέματα ντόπινγκ. Εγώ δεν θέλω τέτοιο πρωταθλητισμό. Η απογοήτευσή μου είναι μεγάλη. Λυπάμαι γιατί γνωρίζω ότι η παρούσα περιπέτεια στενοχωρεί όλους αυτούς που με πιστεύουν και με αγαπούν και αναλαμβάνω το οποιοδήποτε μερίδιο ευθύνης μου αναλογεί".
Ένας βιολιστής στο μετρό... Violinist in the Metro
για προσέξτε λίγο την παρακάτω ιστορία....
Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός. Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι – χωρίς καμία εξαίρεση – τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν – έστω και για λίγο – μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Πηγή: Washington Post, http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/04/AR2007040401721.html (μεταφρασμένη περίληψη)
Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους.Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός. Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι – χωρίς καμία εξαίρεση – τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν – έστω και για λίγο – μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Πηγή: Washington Post, http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/04/AR2007040401721.html (μεταφρασμένη περίληψη)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)