Γέννηση Ιγκορ Στραβίνσκι ....

Σαν σήμερα Γεννήθηκε ο Ιγκορ Στραβίνσκι και ψάχνοντας στο ιντερνετ βρήκαμε ότι ήταν εραστής της Κοκό Σανέλ ... "O Ιγκόρ Στραβίνσκι εραστής και μάλλον ο άντρας που αγάπησε περισσότερο απ’ όλους. Τον γνώρισε από τον Νταγκίλεφ, όταν εκείνη είχε χρηματοδοτήσει τα ρωσικά μπαλέτα για να ανεβάσουν την «Ιεροτελεστία της άνοιξης». Από το .....καλοκαίρι του 1920 μέχρι το καλοκαίρι του 1921 τον είχε φιλοξενήσει στην έπαυλή της στα περίχωρα του Παρισιού μαζί με τη γυναίκα του και τις τέσσερις κόρες του. Εκείνη την εποχή έζησαν το ειδύλλιο τους ως το απόλυτα απαγορευμένο, γι’ αυτό και επίσημα κανείς από τους δύο δεν το παραδέχθηκε. Απλώς, εκείνο το διάστημα, ενώ η Κοκό λάνσαρε το Νο 5, ο Στραβίνσκι έγραφε «Τα 5 δάχτυλα», ένα παιδικό και πολύ τρυφερό μουσικό κομμάτι.
το απόσπασμα είναι από τον ταχυδρόμο...
Περισσότερα για τον Ιγκορ Στραβίνσκι μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

Με 20 σφαίρες με 2 ή 3 όπλα γάζωσαν τον αστυνομικό..

Νεκρός είναι αστυνομικός της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας που φρουρούσε μάρτυρα κατά της τρομοκρατίας στα Πατήσια που δέχθηκε περίπου 20 σφαίρες από δύο αγνώστους.
Νεκρός είναι ένας 40χρονος αστυνομικός που φρουρούσε μάρτυρα που είχε καταθέσει σε υπόθεση τρομοκρατίας στην οδό Δημητρακοπούλου 2 στα Πατήσια, ο οποίος δέχθηκε επίθεση με πυροβολισμούς από δύο αγνώστους, στις 06:30 το πρωί.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες οι... δράστες είχαν δύο συνεργούς, χρησιμοποίησαν δύο ή τρία όπλα και τράπηκαν σε φυγή χωρίς να δει κάτι κανείς, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί αν ο αστυνομικός πρόλαβε να ανταποδώσει στα πυρά.

Ο άτυχος αστυνομικός βρισκόταν μέσα σε αυτοκίνητο την ώρα που δέχθηκε τους πυροβολισμούς στο στήθος και στο κεφάλι και παραμένει ακόμα στο σημείο του συμβάντος. Στο σημείο έχουν σπεύσει αστυνομικοί του εγκληματολικού τμήματος, ενώ τις έρευνες έχει αναλάβει η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας.

www.kathimerini.gr

Νεκρός αστυνομικός της αντιτρομοκρατικής ...

Νεκρός έπεσε σήμερα το πρωί αστυνομικός της αντιτρομοκρατικής εν ώρα υπηρεσίας μετά από επίθεση που δέχθηκε από αγνώστους στα Πατήσια. Ο αστυνομικός φαίνεται να "γαζώθηκε" με αρκετές σφαίρες μέσα στο υπηρεσιακό αυτοκίνητο που βρισκόταν ενώ οι πληροφορίες λένε ότι φυλούσε μάρτυρα για την υπόθεση του ΕΛΑ...

Igor Stravinskij

Anniversario della nascita di Igor Stravinskij
Igor’ Fëdorovič Stravinskij (in russo: Игорь Фёдорович Стравинский; Oranienbaum, 17 giugno 1882 – New York, 6 aprile 1971) è stato un compositore russo naturalizzato francese e in seguito statunitense. La maggior parte dei suoi lavori rientrano nell’ambito del neoclassicismo e poi della serialità... ma la sua popolarità è affidata a tre balletti composti durante il suo primo periodo (noto come il periodo russo): L’uccello di fuoco (1910), Petrushka (1911) e La sagra della primavera (1913), opere che reinventarono il genere del balletto.
Stravinskij scrisse per ogni tipo di organico, spesso riutilizzando forme classiche. La sua opera omnia include composizioni d’ogni genere, dalle sinfonie alle miniature per pianoforte.
Ottenne grande fama come pianista e direttore d’orchestra, dirigendo spesso le prime delle sue composizioni. Fu anche pubblicista. Scrisse anche due saggi di filosofia musicale, nei quali esponeva le giustificazioni riguardo la sua visione della musica come suprema arte dinamica che non può essere mai rinchiusa in canoni prestabiliti e un libricino teorico intitolato Poetica della musica, in cui tra le altre cose dichiara che la musica è incapace “di esprimere niente altro che se stessa”. In questa luce si può intendere il suo radicale antiwagnerismo. Craft trascrisse inoltre numerose interviste con il compositore, in seguito pubblicate sotto il titolo di Conversazioni con Stravinskij.
Tipico russo cosmopolita, Stravinskij fu uno dei più apprezzati compositori del XX secolo, sia nel mondo occidentale che nel suo paese d’origine

Γέννηση ίγκορ στραβίνσκι

Γέννηση Ίγκορ Στραβίνσκι
Χρόννια Πολλα στον Ιγκόρ Στραβίνσκι λέει σήμερα η Google με το λογότυπο της.
Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι γεννήθηκε στο Ορανίενμπαουμ, θέρετρο κοντά στην Αγια Πετρούπολη, το 1882 και μετά από μια σπουδαία μουσική καριέρα και προσφορά στην μουσική ...Πέθανε στις 6 Απριλίου 1971, στη Νέα Υόρκη και τάφηκε, όπως είχε ζητήσει, στη Βενετία, στο νησάκι San Michele, δίπλα στον τάφο του Ντιάγκιλεφ.
Περισσότερα για τον Ιγκορ Στραβίνσκι μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

Ιγκόρ Στραβίνσκι -- Το πουλί της Φωτιάς Ιεροτελεστία της Άνοιξης

Ο Ιγκόρ Στραβίνσκι γεννήθηκε στο Ορανίενμπαουμ, θέρετρο κοντά στην Αγια Πετρούπολη, το 1882. 0 πατέρας του ήταν τραγουδιστής, σολίστ της Αυτοκρατορικής Όπερας της Πετρούπολης. Στα δέκα του χρόνιο ξεκίνησε μαθήματα πιάνου. Το 1901 ξεκίνησε σπουδές νομικής στην Πετρούπολη, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα θεωρίας της μουσικής. Ο σημαντικότερος δάσκαλός του ήταν ο Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ, με τον οποίο ξεκίνησε ιδιαίτερα μαθήματα το 1903 και έμεινε δίπλα του ως το 1908.....
Το πρώτο του σημαντικό έργο είναι Το πουλί της φωτιάς, ένα μπαλέτο που γράφτηκε κατά παραγγελία του Ντιάγκιλεφ για τα Ρωσικά Μπαλέτα και παρουσιάστηκε το 1910 στο Παρίσι. Η επιτυχία του έργου τον έκανε διεθνώς γνωστό. Το 1911 γράφει το μπαλέτο Πετρούσκα, όπου, όπως και στο προηγούμενο μπαλέτο του, τα ρωσικά λαϊκά στοιχεία μετασχηματίζονται σε έργα αμιγώς μοντέρνα. Ωστόσο, η καθιέρωση του Στραβίνσκι ως ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες της εποχής του θα έρθει με το τρίτο μπαλέτο του, την Ιεροτελεστία της Άνοιξης (1913) το οποίο, εξ αιτίας και του περίφημου σκανδάλου που προκλήθηκε στην πρεμιέρα του, έγινε ένα από τα ορόσημα στην ιστορία της μουσικής.

Με το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πολέμου, που θα αναστείλει τις δραστηριότητες των Ρωσικών Μπαλέτων, θα εγκατασταθεί στην Ελβετία και θα γράψει εκεί μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, με θέματα παρμένα κυρίως από τη ρωσική Λαϊκή παράδοση: Το αηδόνι (1914), Η αλεπού (1915), Γάμοι (1914-23), Η Ιστορία του Στρατιώτη (1918), Συμφωνία για πνευστά (1920), Μάβρα (1922). Δε θα επιστρέψει στη Ρωσία μέχρι το 1962.

Για την επαναλειτουργία των Ρωσικών Μπαλέτων θα γράψει τον Πουλτσινέλα (1920), μια μεταγραφή σε προσωπικό ύφος ενός έργου του 18°" αιώνα που αποδίδεται στον Περγκολέζι. Με το έργο αυτό ξεκινάει η δεύτερη σημαντική περίοδος στη συνθετική πορεία του Στραβίνσκι, η νεοκλασική. Την ίδια χρονιά εγκαθίσταται στη Γαλλία (θα πάρει τη γαλλική υπηκοότητα το 1934).

Τα επόμενα είκοσι χρόνια ο Στραβίνσκι στρέφεται στις μουσικές μορφές του παρελθόντος, χρησιμοποιώντας τις στο πλαίσιο των δικών του αισθητικών επιδιώξεων. Σημαντικότερα έργα αυτής της περιόδου είναι ο Οιδίπους Τύραννος (1927), ένα ογκώδες ορατόριο βασισμένο στο έργο του Σοφοκλή, σε μια μεταγραφή από τον Ζαν Κοκτώ στα λατινικά, ο Απόλλων Μουσηγέτης (1928), ένα έργο για έγχορδα στο στιλ του Λουλί, το τελευταίο από τα μπαλέτα του που θα παρουσιάσει ο Ντιάγκιλεφ, το μπαλέτο Το φιλί της νεράιδας (1928), αφιερωμένο στη μνήμη του Τσαϊκόφσκι, που έγινε πια ο αγαπημένος του Ρώσος συνθέτης, η Συμφωνία των Ψαλμών (1930), ένα σχεδόν επικό έργο πάνω σε κείμενα των Ψαλμών, που σηματοδοτεί την επανασύνδεση του με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ταυτόχρονα, από τη δεκαετία του '30 αρχίζει να συνθέτει ολοένα και περισσότερη οργανική μουσική: Κοντσέρτο για βιολί (1931), Κοντσέρτο για δυο πιάνα (1935), Κοντσέρτο "Dumbarton Oaks" (1937-8), Συμφωνία σε Ντο (1938), Συμφωνία σε. τρία μέρη (1945). Παράλληλα, ξεκινάει μια άλλη σημαντική και μακροχρόνια συνεργασία του στο χώρο του χορού, αυτή τη φορά με τον Ζορζ Μπαλανσίν, για τον οποίο θα γράψει τα μπαλέτα Περσεφόνη (1934), Jeu de Cartes (1937), Ορφέας (1946), Αγών (1957).

Το 1938 ο Στραβίνσκι θα χτυπηθεί από το διαδοχικό θάνατο, μέσα σε μερικούς μήνες, της κόρης, της γυναίκας και της μητέρας του. Μπροστά στην απειλή του πολέμου, πικραμένος από την Γαλλία και με τον θάνατο των αγαπημένων του να τον βαραίνει, φεύγει για την Αμερική μαζί με τη μέλλουσα δεύτερη σύζυγό του Βέρα, όπου και θα μείνει μέχρι το θάνατο του, παίρνοντας μάλιστα και την αμερικανική υπηκοότητα, το 1945.

Το 1940 εγκαθίσταται στο Χόλιγουντ, όπου του γίνονται αρκετές προτάσεις για να γράψει μουσική για τον κινηματογράφο, χωρίς όμως να καταλήξουν ποτέ σε συμφωνία. Στο τέλος της δεκαετίας του '40 αφιερώθηκε στο Rake’s Progress (Η καριέρα του ασώτου, 1951), την τελευταία του όπερα, γραμμένη στο ύφος των κωμωδιών του Μότσαρτ, σε Λιμπρέτο του Ώντεν.

Η τελευταίο στροφή στην καριέρα του Στραβίνσκι έγινε στη συνέχεια, όταν άρχισε να μελετά τη σειριακή μουσική και ειδικά το έργο του Άντον Βέμπερν, συνθέτοντας με την τεχνική αυτή μια σειρά από έργα, κυρίως θρησκευτικής έμπνευσης: Canticum Sacrum (1955), Threni (1958), Requiem Canticles (1966), κ.ά.

0 Στραβίνσκι συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του να διευθύνει έργο του σε συναυλίες και να το ηχογραφεί. Εξέδωσε επίσης βιβλία αισθητικής, απομνημονεύματα και συνομιλίες. Πέθανε στις 6 Απριλίου 1971, στη Νέα Υόρκη και τάφηκε, όπως είχε ζητήσει, στη Βενετία, στο νησάκι San Michele, δίπλα στον τάφο του Ντιάγκιλεφ.

http://www.provoleas.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=183

ストラヴィンスキー

ストラヴィンスキー ストラヴィンスキー
セルゲイ・ディアギレフの依頼によって作曲された。...
ディアギレフは1910年のシーズン向けの新作として、この題材によるバレエの上演を思いつき、アナトーリ・リャードフに作曲を依頼したものの、リャードフの性格もあって作品が出来上がることはなかった。リャードフの態度に業を煮やしたディアギレフは、一人の若手作曲家、すなわちストラヴィンスキーのことを思い出した。ディアギレフは、初期作『花火』初演に立ち会って以来の仲だったストラヴィンスキーに作曲を依頼した上で、ミハイル・フォーキンにストラヴィンスキーと相談しながら台本を作成するよう指示した。フォーキンは指示通りストラヴィンスキーと相談しつつ台本を仕上げ、程なく、並行して作曲していたストラヴィンスキーも脱稿した。依頼を受けてから半年あまりであった。

斯特拉文斯基 春之祭 火鸟

斯特拉文斯基 春之祭 火鸟

斯特拉文斯基的名字在乐迷中不会再觉陌生了吧，因其在二十世纪音乐史上的地位早已板上钉钉，发烧友们不会在他的音乐响起时一惊一乍了。斯特拉文斯基有点像画家毕加索，在艺术界中扮演了一个变色龙的角色，.....一生风格数变。不过花样翻新尽在形式语言，不涉社会现实，也并不怎么能触及思想和灵魂。尽管他也写过诸如《圣诗交响曲》等宗教题材或《浪子的一生》等关于人生的作品，在总体上还是倾向于形式大于内容。所以进入二十世纪中后，形式语言五花八门，斯氏的风头便被新一代的后浪盖过，作品听来便有“隔夜”之感，常新的反而显得旧了。在同乡肖斯塔科维奇身上，我不会有这种感觉，作品多写一时一事，但深刻隽永，历久常新，何因？因肖氏紧贴了时代的脉搏，狠触“人性”这根敏感的神经，把握住了关于“永恒”的主题。总之，在斯氏之后，现代音乐进入了空前繁盛的繁殖期，论深度，论广度，论极端性，都有佼佼者，斯特拉文斯基便较少有人提了。不过这倒无损他“始作俑者”的历史地位。他后来的作品尽管不乏珠玉之作，但深刻者不多，能留在爱乐者（包括我）心目中的，还是早年的三部芭蕾舞剧。

在这几套斯氏赖以扬名立万并继续为其后人带来高收入（包括乐谱和唱片的出版发行）的作品中，单论聆听，我选《彼得鲁什卡》。《火鸟》无论听还是看，都属于我厌弃之列。而对于最激烈、影响也最广泛的《春之祭》，我的感受是复杂的。我已记不起最早引起如此强烈反应的现代音乐作品还有哪一部了。1913年5月29日晚，在法国巴黎爱丽舍大剧院由德吉列夫领导的俄罗斯芭蕾舞团首演《春之祭》引起了音乐史上空前的大骚乱，高雅的法国人吵声震天，老拳相向，二十岁的斯特拉文斯基跳窗逃逸。。。。。。日后，也只有亨策的清唱剧《梅杜萨之筏》和约翰·凯奇的《黄道十二宫》的首演，才有如此戏剧性的精彩场面吧。前者是一群学生挥舞红旗冲上舞台（因亨策是左派），乐手拒演，因来警察干预。后者是由于作品抽象晦涩，未演至一半，观众已嘘声四起，走得一个不剩。对了，当时的指挥，是大名鼎鼎的伯恩斯坦。