Με το σύνθημα «όλοι μαζί για να ξεπεράσουμε την κρίση», οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της άρχουσας τάξης ΤΥΠΟΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ έχουν ξεκινήσει μιαν εκστρατεία χειραγώγησης των εργαζομένων. Στόχος τους να εξασφαλίσουν τη συναίνεση των εργαζομένων για ό,τι θα ακολουθήσει σε βάρος τους, στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης και υπέρ του «εθνικού συμφέροντος», που πάντα ταυτίζεται με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.
Θέλουν να αποκρύψουν τον ταξικό χαρακτήρα αυτής της πολιτικής και, συνολικά, του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννάει τέτοιες κρίσεις. Να αποκρύψουν την αλήθεια, που λέει ότι το καπιταλιστικό σύστημα αξιοποιεί - όταν δεν υπάρχει παρέμβαση της εργατικής τάξης - ακόμα και τις κρίσεις του, για να χτυπήσει τις εργατικές κατακτήσεις και τα λαϊκά δικαιώματα. Θέλουν να αποτρέψουν τους εργαζόμενους από το να τεθούν απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές και διεκδικώντας όλα όσα τους ανήκουν να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο.
Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, έκφραση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στην κοινωνική παραγωγή και στην ατομική-καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της σημαίνει αναρχία στην παραγωγή γιατί η παραγωγή γίνεται για το κέρδος, όξυνση της φτώχειας και του περιορισμού της κατανάλωσης των μαζών, γεγονός που εμφανίζει υπερπαραγωγή, δεν είναι μια εξωτερική, έξω δηλαδή από την κάθε χώρα, απειλή - παρά και τους εξωτερικούς παράγοντες που την επηρεάζουν. Πολύ περισσότερο δεν οφείλεται και στους εργαζόμενους, που τους καλούν σε «εθνική ομοψυχία» για την αντιμετώπισή της οι αστικές κυβερνήσεις. Πρόκειται για εσωτερική απειλή, ο εχθρός είναι στο εσωτερικό της κάθε χώρας, τον γεννάει το σύστημα, τον συναντάνε καθημερινά σε κάθε τους βήμα οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, που βιώνουν την εξουσία του κεφαλαίου και τη διαρκή τάση της πλουτοκρατίας για αύξηση της κερδοφορίας της, χρησιμοποιώντας κάθε μέσον και μη διστάζοντας να φορτώσουν όλες τις συνέπειες στη ζωή των λαϊκών μαζών.
Αυτό που είναι σίγουρο - το διδάσκει η Ιστορία - είναι πως αν η οικονομική κρίση αντιμετωπιστεί με «εθνική ομοψυχία», τότε θα πληρώσουν εξ ολοκλήρου την κρίση οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Στην πραγματικότητα, καμία κρίση δε θα έχει αντιμετωπιστεί, αφού δε θα έχουν θιγεί οι αιτίες που την προκαλούν, αλλά απλά θα έχει αξιοποιηθεί για να βελτιώσουν τη θέση τους οι πλουτοκράτες σε βάρος της εργατικής τάξης. Είναι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους η «συμπόρευση» με τις επιλογές των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», που, υιοθετώντας τις τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ και την ΟΝΕ, άνοιξαν τις πόρτες για την επέλαση των μονοπωλίων, η οποία τώρα φέρνει τις συνέπειές της. Αντίθετα, αυτό που χρειάζεται, το απαιτούν οι συνθήκες, είναι όξυνση της ταξικής πάλης και της μετωπικής αντιπαράθεσης με τους μηχανισμούς του συστήματος.
Αυτό που χρειάζεται είναι λαϊκή αντεπίθεση για να πληρώσουν οι τράπεζες και τα μονοπώλια, για ν’ ανοίξει ο δρόμος για την κατάργησή τους
Σ’ αυτή την αντεπίθεση έχουν θέση όλοι οι εργαζόμενοι και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν όλους τους εργαζόμενους σε αγώνες με διάρκεια και προοπτική.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΝΑ συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα, στις επιτροπές του ΠΑΜΕ να παλέψουν να αλλάξουν συσχετισμούς σ’ όλα τα επίπεδα.
ΔΑΜΑΛΑΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου