Ο Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος γεννήθηκε στο Σρούσμπερυ του Σρόπσερ το 1809 και πέθανε στο Ντόουν το 1882.Η διανοητική του ανάπτυξη υπήρξε αργή. Στο σχολείο του Σρούσμπερυ, όπου άρχισε να φοιτά το 1818, υπήρξε μέτριος μαθητής. Στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου τον έστειλαν το 1825 για ιατρικές σπουδές απέτυχε, επειδή αποστρεφόταν τις παραδόσεις και η παρακολούθηση χειρουργικών επεμβάσεων του προξενούσε αήδια.
Άφησε το Εδιμβούργο το 1827 για να ακολουθήσει θεολογικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Παραμελούσε τις σπουδές του, αλλά γνωρίστηκε με μερικούς επιφανείς επιστήμονες, και συγκεκριμένα με τον Τζον Χένσλοου, καθηγητή της Βοτανικής, που παρακίνησε το ενδιαφέρον του για τη Φυσική Ιστορία.
Το 1831, με σύσταση του Χένσλοου, ο Δαρβίνος επιβιβάστηκε στο....
πολεμικό πλοίο «Μπιγκλ» ως φυσιοδίφης για ένα επιστημονικό υδρογραφικό ταξίδι στη Νότιο Αμερική και στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το ταξίδι αυτό διήρκεσε πέντε χρόνια σχεδόν. Στα ηφαιστειογενή νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου ελέγχει προσωπικά την εγκυρότητα του συγγράματος του Τσαρλς Λάιελ Αρχές της Γεωλογίας, αποδεχόμενος το δόγμα του ομοιομορφισμού, ότι δηλαδή η εφαρμογή των φυσικών νόμων διά μέσου των γεωλογικών αιώνων είναι ομοιόμορφη.
Στη Βραζιλία έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με το τροπικό δάσος και στην Αργεντινή ανακαλύπτει τα πρώτα απολιθώματα. Στη Γη του Πυρός συναντά μια φυλή τόσο πρωτόγονη, που δύσκολα θα χαρακτηριζόταν ανθρώπινη. Στη Χιλή υπήρξε μάρτυρας σεισμού και παρατήρησε τις επιδράσεις του στην ανύψωση του εδάφους και τη σχέση του με ηφαιστειακή έκρηξη. Στα υψίπεδα των Άνδεων τον δάγκωσαν νοσογόνα έντομα. Μετά τα νησιά Γκαλαπάγκος επισκέφθηκε την Ταϊτή, τη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, τη Νήσο Μαυρίκιο, τη Νότιο Αφρική, τα νησιά της Αγίας Ελένης και της Αναλήψεως και επέστρεψε στην Αγγλία τον Οκτώβριο του 1836.
Όλο το έργο του στηρίζεται στις παρατηρήσεις και στη συλλογή υλικού κατά τη διάρκεια του επιστημονικού αυτού ταξιδιού. Τα ενδιαφέροντα του Δαρβίνου ήταν, αρχικά, γεωλογικά και οι παρατηρήσεις του οδήγησαν στη συγγραφή τεσσάρων βιβλίων: Ημερολόγιο Ερευνών για τη Γεωλογία και τη Φυσική Ιστορία των Τόπων Επίσκεψης του Μπιγκλ, Δομή και Κατανομή των Κοραλλιογενών Υφάλων, Γεωλογικές Παρατηρήσεις σε Ηφαιστειογενή Νησιά και Γεωλογικές Παρατηρήσεις στη Νότιο Αμερική. Τα έργα αυτά επισκιάστηκαν από την εξελικτική θεωρία, με αποτέλεσμα να παραμεληθούν από τους μεταγενέστερους, παρ’ όλο που υπήρξαν θεμελιακά για το μετέπειτα έργο του.
Η κυρία συνεισφορά του όμως, στην επιστήμη ήταν διαφορετική. Όταν ξεκίνησε το ταξίδι του Μπιγκλ δεν αμφέβαλλε για το αμετάβλητο των ειδών. Μερικά όμως ερωτήματα βασάνιζαν τη σκέψη του: γιατί τόσα πόλλα παρόμοια ζώα ζουν σε περιοχές τόσο απομακρυσμένες μεταξύ τους γεωγραφικές; Γιατί η νοτιοαμερικανική Ρέα (στρουθοκάμηλος) μοιάζει τόσο πολύ με την αφρικανική στρουθοκάμηλο; Και γιατί οι ζωικοί πληθυσμοί γειτονικών περιοχών μοιάζουν αλλά δεν είναι ταυτόσημοι; Γιατί τα πουλιά και οι χελώνες των νησιών Γκαλαπάγκος ήταν διαφορετικά, αν και οι φυσικές συνθήκες των νησιών φαίνονταν ταυτόσημες;
Μετά την επιστροφή του, ο Δαρβίνος κατάλαβε ότι τα ερωτήματα αυτά και πολλά ακόμη από τη Συγκριτική Ανατομία, την Εμβρυολογία, την Ταξινομική, τη Βιογεωγραφία και την Παλαιοντολογία θα μπορούσαν ικανοποιητικά να εξηγηθούν, αν το είδος δεν παρέμενε αμετάβλητο αλλά εξελίσσονταν σε άλλα είδη με κοινό πρόγονο.
Η έννοια της εξέλιξης είχε προταθεί και παλαιότερα από Γάλλους φιλόσοφους (τους Μοντεσκέ, Μοπερτουί, Ντιντερό) και από τον ίδιο τον παππού του Δαρβίνου, Ιράζμους Ντάργουιν, που πρώτος σχεδίασε ένα γενεαλογικό δέντρο, από τους μονοκύτταρους οργανισμούς ως τον άνθρωπο.
Ο Δαρβίνος ήταν ο πρώτος που στήριξε τη θεωρία της οργανικής εξέλιξης με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία και καθόρισε με ποιον τρόπο η διεργασία της φυσικής επιλογής επιφέρει την προσαρμογή, αλλά απέφυγε για χρόνια να δημοσιεύσει τις ανακαλύψεις του.
Από το 1846 ως το 1854 αφοσιώθηκε στη συστηματική μελέτη των ζωντανών και απολιθωμένων Θυσανόποδων Καρκινοειδών. Η επίπονη αυτή εργασία ήταν μια προσωπική εμπειρία του εύρους της ποικιλότητας των ειδών και των προβλημάτων της Ταξινομικής, τόσο ουσιώδη για την έρευνα της καταγωγής των ειδών.
Ο Δαρβίνος ήταν ήδη ένας διάσημος φυσιοδίφης και το συνθετικό του έργο για την εξέλιξη βρισκόταν προς το τέλος του. Τότε, στις 18 Ιουνίου 1858, έλαβε ξαφνικά από έναν άγνωστό του φυσιοδίφη, τον Άλφρεντ Ρ. Γουάλας, που βρισκόταν τότε στο Μαλαϊκό Αρχιπέλογος, μια σύντομη αλλά πλήρη έκθεση συμπερασμάτων, ταυτόσημων με τα δικά του, για την εξέλιξη και τη φυσική επιλογή.
Ο φόβος του Δαρβίνου μπροστά στον κίνδυνο, ότι κάποιος άλλος θα τον προλάβαινε σε ένα έργο για το οποίο είχε αφιερώσει είκοσι χρόνια της ζωής του, ήταν μεγάλος την κατάσταση έσωσαν οι Λάιελ και Χούκερ, που επέμειναν ώστε να ανακοινώσουν από κοινού ο Δαρβίνος και ο Γουάλας τα αποτελέσματά τους στη Λιγναία Εταιρεία του Λονδίνου. Δημοσίευσε μια «περίληψη» του έργου του, την περίφημη Προέλευση των Ειδών, που εξαντλήθηκε αμέσως.
Το σύγγραμα αυτό στάθηκε η αιτία να αποκτήσει εχθρούς, που ανήκαν σε δύο κατηγορίες: στην πρώτη κατηγορία συγκαταλέγονταν επιστήμονες της παλαιάς σχολής (Άνταμ Σέντζγουικ, Ρίτσαρντ Όουεν). Στη δεύτερη κατηγορία ανήκαν οι υποστηρικτές της κατά γράμμα θρησκευτικής πίστης, διότι αν η εξελικτική θεωρία ήταν σωστή, τότε η περιγράφη της Δημιουργίας στο βιβλίο της Γενέσεως της Π. Διαθηκής ήταν λανθασμένη και, ακόμη, αν η εξέλιξη ενεργούσε αυτόματα μέσω της φυσικής επιλογής, τότε δεν υπήρχε χώρος για θεϊκή επέμβαση στη δημιουργία των φυτών, των ζώων και του ανθρώπου. Ως προέκταση και διεύρυνση των απόψεων που εξέθετε στην Προέλευση των Ειδών, ο Δαρβίνος δημοσίευσε μεταξύ 1868-1872, τρία ακόμη βιβλία.
Ο Δαρβίνος ανακάλυψε τα πλεονεκτήματα της ύπαρξης δύο φύλων στα φυτά και τα ζώα, αφού διασφάλιζαν τη διασταυρωτική γονιμοποίηση˙ αργότερα έγινε γνωστό ό,τι επιτυγχάνεται έτσι η ανταλλαγή γονιδίων.
Ο νεαρός φυσιοδίφης που επέπλευσε με το Μπιγκλ δεν ήταν ένας πεπειραμένος επιστήμονας αλλά ένας άσημος θεολόγος, εφοδιασμένος με θάρρος και απλή, καθαρή λογική. Ο άνθρωπος που επέστρεψε από την πεντάχρονη αποστολή αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος βιολόγος του 19ου αιώνα..
Από όσα παρατηρούσε του είχε δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι η αφήγηση της Δημιουργίας στη Βίβλο ήταν έκδηλα σφαλερή. Είχε υιοθετήσει τον κριτικό τρόπο σκέψης.
Όσο συνειδητοποιούσε τη μεγάλη σημασία της θεωρίας του της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής, τόσο περισσότερο αφοσιωνόταν στη μελέτη της.
Λίγους μήνες μετά την επιστροφή του από το πεντάχρονο ταξίδι του με το Μπιγκλ, άρχισε να εκδηλώνει, με αυξανώμενη συχνότητα, τα συμπτώματα κάποιας ασθένειας, που τον καθήλωσαν σε μια κατάσταση ημι-αναπηρίας.
Παρά την αρρώστια του ο Δαρβίνος κατόρθωσε να επιτελέσει κολοσσιαίο επιστημονικό έργο.
http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=52236
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου