ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ
Α. Όταν όλοι απάντησαν ότι είναι φρέσκο είπε :«Και όμως μάθετε ότι κόπηκε πριν από τρεις μέρες στην Καρχηδόνα. Τόσο κοντά στα τείχη έχουμε τον εχθρό!
Επομένως, προσέξτε τον κίνδυνο, προστατέψτε την πατρίδα. Μην έχετε εμπιστοσύνηστις δυνάμεις της πόλης. Την αυτοπεποίθηση, η οποία είναι υπερβολική σε σας, να αποβάλετε. Μην πιστέψετε ότι θα φροντίσει κανείς για την πατρίδα, αν εσείς οι ίδιοι..
δε φροντίσετε για την πατρίδα. Θυμηθείτε ότι η πολιτεία βρέθηκε κάποτε στον
έσχατο κίνδυνο!». Και αμέσως άρχισε ο τρίτος Καρχηδονιακός πόλεμος, κατά την
διάρκεια του οποίου η Καρχηδόνα καταστράφηκε.
Και δεν πρέπει να επικρίνεται περισσότερο ο προδότης της πατρίδας παρά ο
προδότης της κοινής ωφέλειας, είτε όποιος λιποτακτεί από την κοινή ευημερία για
χάρη της δικής του ωφέλειας και ευημερίας. Έτσι συμβαίνει ώστε να πρέπει να
επαινείται αυτός που πέφτει για την πατρίδα, επειδή αρμόζει να είναι η πατρίδα πιο
αγαπητή σε εμάς από τον ίδιο μας τον εαυτό.
B1.a. die
muros
opes
urbium
communi salute
B1.β.quod
nullius
vobis ipsis
eas
B1.γ.propius
extero
maxime
carissimarum
B2.a. dic
decerptum iri
cautum
tutandi
nolles
fierent
cecidistis
fuerimus
B2.β. habemus
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ: habeamus
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ: haberemus
ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ: habituri simus
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ: habuerimus
ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ: habuissemus
2
sumptum est
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ: sumere
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ: sumpsisse
B3.α. ante diem: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει χρόνο στο ειδικό
απαρέμφατο decerptam esse
decerptam esse: αντικείμενο του ρήματος scitote, ειδικό απαρέμφατο
Carthagine: απρόθετη αφαιρετική που δηλώνει στάση σε τόπο στο
decerptam esse
opibus: απρόθετη αφαιρετική του μέσου στο απαρέμφατο confidere
vobis: δοτική προσωπική κτητική από το ρήμα est
Punicum: επιθετικός προσδιορισμός στο bellum
utilitatis: γενική αντικειμενική από το proditor
cariorem: κατηγορούμενο στο patriam
esse: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος decet, τελικό απαρέμφατο
B3.β. ut nos debeamus laudare eum
B3.γ. a nobismet ipsis
B4.α. Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση. Εισάγεται με τον ιστορικό-
διηγηματικό cum , εκφέρεται με υποτακτική, γιατί εκφράζει τη βαθύτερη
σχέση αιτίας – αποτελέσματος μεταξύ της κύριας και της δευτερεύουσας πρότασης
και πιο συγκεκριμένα με υποτακτική υπερσυντελίκου (dixissent) γιατί εξαρτάται από
ρήμα ιστορικού χρόνου (inquit) και με βάση τους κανόνες της ακολουθίας των
χρόνων δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν.
Ubi omnes recentem esse dixerunt\ere.
Δευτερεύουσα αναφορική προσδιοριστική πρόταση στο is. Εισάγεται με την
αναφορική αντωνυμία qui και εκφέρεται με υποτακτική λόγω έλξης από την
υποτακτική της προηγούμενης πρότασης (laudandus sit). Συγκεκριμένα εκφέρεται με
ενεστώτα (cadat) σε εξάρτηση από αρκτικό χρόνο. Δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν –
μέλλον.
4 β) Opibus urbis ne confisi sitis.
4 γ) Cato monet eos ut fiduciam, quae nimia illis sit, deponant.
πηγη: http://www.forthnet.gr/media/FOTOS/exetaseis2009/apant%20Latinika%202705.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου