Η πρώτη φωλιά θαλάσσιας χελώνας στον Κυπαρισσιακό Κόλπο!.

Στις 30 Μαΐου, τέσσερις μέρες μετά την πρώτη φωλιά στη Ζάκυνθο, έγινε και η πρώτη φωλιά του 2009 στο νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο. Όπως είναι γνωστό ο Κυπαρισσιακός Κόλπος αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη περιοχή αναπαραγωγής της καρέττα-καρέττα στη Μεσόγειο. Μαζί με τη Ζάκυνθο συγκεντρώνουν το 38% της μεσογειακής παραγωγής αυγών από θαλάσσιες χελώνες. Όμως τα δύο αυτά σημαντικά.... μεσογειακά «μαιευτήρια» έχουν άνιση μεταχείριση, όσον αφορά στην προστασία τους και στα κοινοτικά κονδύλια που απολαμβάνουν. Η μεν Ζάκυνθος με το Θαλάσσιο Πάρκο που
λειτουργεί από το 2000 έχει προχωρήσει αρκετά τόσο στην προστασία όσο και στην εξεύρεση κονδυλίων που επωφελείται η περιοχή και αναβαθμίζεται ο τουρισμός της, ενώ ο Κυπαρισσιακός Κόλπος παραμένει χωρίς κανένα νομικό καθεστώς προστασίας, παρόλο που η περιοχή έχει περιληφθεί – δικαίως – στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA.

Ο ΑΡΧΕΛΩΝ εργάζεται συστηματικά στον Κυπαρισσιακό Κόλπο από το 1983 συλλέγοντας στοιχεία ωοτοκίας και προστατεύοντας τις φωλιές που κινδυνεύουν, κυρίως από τη θήρευση που προκαλούν αλεπούδες. Ένας άλλος κίνδυνος προέρχεται από τροχοφόρα που έχουν το κακό συνήθειο να κυκλοφορούν, χωρίς να υπάρχει λόγος, πάνω στην άμμο. Η εργασία στο πεδίο, που γίνεται με άδεια του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, διεξάγεται από εκπαιδευμένους εθελοντές που έρχονται για το σκοπό αυτό από πολλές χώρες του κόσμου και υποστηρίζεται από τις τοπικές αρχές και οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο ΑΡΧΕΛΩΝ έχει επισκευάσει και μετατρέψει σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Πληροφόρησης τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Αγιαννάκη, κοντά στο Καλό Νερό, όπου γίνονται παρουσιάσεις σε σχολεία και οργανωμένες ομάδες.

Σημειώνεται ότι οι χελώνες που αναπαράγονται στον Κυπαρισσιακό Κόλπο αποτελούν ιδιαίτερο πληθυσμό και δεν έχουν σχέση με τον πληθυσμό της Ζακύνθου. Αυτό διαπιστώθηκε με το μακροχρόνιο πρόγραμμα μαρκαρίσματος που διενεργεί ο ΑΡΧΕΛΩΝ από το 1983 και στις δύο περιοχές. Πράγματι οι χελώνες από την κάθε περιοχή, παρόλο που κάνουν μεγάλες μεταναστεύσεις μέχρι τη βόρεια Αδριατική και τη Τυνησία, επιστρέφουν πάντα για ωοτοκία στην ίδια περιοχή όπου ωοτόκησαν και την προηγούμενη φορά και όπου πιθανόν εκκολάφθηκαν ως χελωνάκια.