Απόφαση Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το Ασφαλιστικό χάνει τον κοινωνικό του χαρακτήρα. Πρώτη και άμεση συνέπεια, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών δημοσίων υπαλλήλων, από 5 έως και 17 χρόνια
Τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν τα δημοσιεύματα και οι αναφορές σε τηλεοπτικές εκπομπές για το χρόνο και τον τρόπο εφαρμογής της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με το συνταξιοδοτικό των Δ. Υ.
Σ’ αυτές κυριαρχεί η αναφορά στην ... πρώτη και άμεση συνέπεια της, την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και αντρών εργαζομένων στο Δημόσιο. Αυτό πρακτικά σημαίνει - με βάση τη μέχρι σήμερα αντιασφαλιστική πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ - αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, από πέντε έως και 17 χρόνια. Αυτό επιβεβαίωσε και ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπαθανασίου, σε συνέντευξη που έδωσε σε κυριακάτικη εφημερίδα. Εξίσωση σημαίνει παράταση του εργάσιμου βίου.
Την ίδια στιγμή συστηματικά τόσο από όσους γράφουν όσο και από αυτούς που κάνουν αναλύσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα κρύβεται η κύρια αρνητική συνέπεια. Ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πήρε αυτή την απόφαση, θεωρώντας ότι η ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι «επαγγελματική» και όχι κοινωνική. Με άλλα λόγια, παύει να έχει την εγγύηση του κράτους και ο τρόπος λειτουργίας της και το περιεχόμενό της (παροχές, τρόποι υπολογισμού της σύνταξης, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και άλλα) θα ορίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξέλιξη που αφορά το σύνολο των εργαζομένων στο Δημόσιο (όχι μόνο τις γυναίκες) και ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου» συνολικά για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η συστηματική προσπάθεια που γίνεται από όλους να εμφανιστεί η κυβέρνηση ότι είναι η «αθώα περιστέρα» που απλά είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει την απόφαση. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα και να αποδεχτούν την άποψη που είναι πέρα για πέρα ψέμα.
Η εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών και ο χαρακτηρισμός της ασφάλισης των Δ. Υ. ως επαγγελματικής και όχι κοινωνικής αποτελεί πολιτική επιλογή της κυβέρνησης στο πλαίσιο έντασης της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Άλλωστε, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμιά έξωθεν «παρέμβαση», εδώ και χρόνια προωθούν νόμους (για παράδειγμα οι νόμοι Σιούφα και Ρέππα) και συνδιαμορφώνουν στα επιτελεία της ΕΕ ρυθμίσεις που αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώνουν τις συντάξεις, συρρικνώνουν τις παροχές, εμπορευματοποιούν και ιδιωτικοποιούν την Υγεία-Πρόνοια.
Παίρνουν μέτρα αλληλοσυμπληρούμενα, με στόχο να εξασφαλίσουν το κεντρικό ζήτημα, που είναι η ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου.
Μέτρα που φέρνουν τη σφραγίδα της στρατηγικής της Λισαβόνας, οι κατευθύνσεις της οποίας διαπερνούν κάθε απόφαση της ΕΕ και στοχεύουν να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.
Απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι, μέσα από τη συνεπή, αταλάντευτη ταξική συσπείρωση του ΠΑΜΕ, με ενιαίους, ταξικούς δυναμικούς αγώνες, να καταδικάσουμε την κυβέρνηση και τους άλλους πολιτικοοικονομικούς φορείς που κινούνται στην ίδια αντιλαϊκή ευρωενωσιακή στρατηγική της ανταγωνιστικότητας – βαρβαρότητας. Να καταδικάσουμε το συμβιβασμό, τη συναίνεση και τη σύμπραξη των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στις αντιλαϊκές πολιτικές που αποθρασύνουν τους κυβερνώντες και να απαιτήσουμε κατάργηση όλων των γαλαζοπράσινων αντιασφαλιστικών νόμων. Σύνταξη στο 80% του μισθού και στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, στα 50 χρόνια και στα 55 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα ΒΑΕ.
Δαμαλάς Αριστείδης
Μέλος του Γ. Σ. της ΑΔΕΔΥ
Στέλεχος του ΠΑΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου