ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
(22-5-2009)
ΟΜΑΔΑ Α ΄
ΘΕΜΑ Α1
Α.1.1.
1 ε
2 στ
3 α
4ζ
5γ
Περισσεύουν το β και το δ.
Α.1.2.....
Φεντερασιόν: Από το σχολικό βιβλίο, σελ. 46: «Η μικρή κοινωνική και πολιτική
επιρροή των σοσιαλιστικών ομάδων και εργατικών ομαδοποιήσεων κράτησε ως το
τέλος των Βαλκανικών πολέμων. Η ενσωμάτωση … στη χώρα».
Πεδινοί: Από το σχολικό βιβλίο, σελ. 77: «Μία από τις δύο μεγάλες παρατάξεις της
Εθνοσυνέλευσης του 1862-1864, οι πεδινοί είχαν … μικροκαλλιεργητές. Ο λαός
συμμετείχε ενεργά στη συγκρότηση αυτής της παράταξης».
Εθνικό κόμμα (Κ. Μαυρομιχάλης): Από το σχολικό βιβλίο, σελ. 92: «Ένα από τα πιο
αδιάλλακτα αντιβενιζελικά κόμματα ˙ το εθνικό κόμμα … Βενιζελικοί».
ΘΕΜΑ Α2
Α.2.1.
Για την αντίδραση της Ελληνικής κυβέρνησης στο κίνημα του Θερίσου : Από το
σχολικό βιβλίο, σελ. 213: «Το βασιλικό … ανοιχτά» & για την αντίδραση των Μεγάλων
Δυνάμεων πριν την οργάνωση της Προσωρινής Κυβερνήσεως σελ. 213«Οι Μεγάλες
Δυνάμεις … τους ανάμειξη». Θα μπορούσε να αναφερθεί ότι ο Πρίγκιπας κήρυξε
στρατιωτικό νόμο στην Κρήτη με τη συγκατάθεση των Μ. Δυνάμεων μετά τη λήξη της
προθεσμίας των 36 ωρών που είχε δοθεί στους επαναστάτες (σελ. 212).
Α.2.2.
Από το σχολικό βιβλίο, σελ. 249: «Λίγες μέρες … Νεοτούρκων».
2
ΟΜΑΔΑ Β ΄
ΘΕΜΑ Β1
Το κόστος των Βαλκανικών πολέμων ήταν σημαντικό, καθώς η Ελλάδα
υπερχρεώθηκε, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες,
όμως δεν κλόνισε την εθνική οικονομία, όπως συνέβαινε με τις εθνικές κινητοποιήσεις
του 19ου αιώνα. Σταδιακά, η ελληνική οικονομία παρουσιάζει ενδείξεις ανάκαμψης,
γεγονός που ερμηνεύεται από το ότι οι Έλληνες πολίτες ανακτούν την εμπιστοσύνη
τους απέναντι στο κράτος και την κυβέρνηση , μετά τη θριαμβική πορεία της χώρας
στη βαλκανική σύγκρουση, όπως επισημαίνει στο παράθεμα ο Γ. Λεονταρίτης. Ο
ελληνικός λαός, φανερά πιο αισιόδοξος, βλέπει το μέλλον ευοίωνο. Επιπλέον, η
Ελλάδα βγήκε ιδιαίτερα κερδισμένη από τον πόλεμο. Από το σχολικό βιβλίο, σελ.
49: «Ενσωμάτωσε πλούσιες … γεωργική παραγωγή». Εκτός όμως από τις
αυξημένες παραγωγικές δυνατότητες, που η χώρα απέκτησε, διευρύνθηκε σημαντικά
η εγχώρια αγορά με την προσάρτηση πόλεων (Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Ιωάννινα,
Ηράκλειο κ. α΄ ) που αποτελούσαν εύρωστα οικονομικά κέντρα και θα συνέβαλαν με
τη σειρά τους στην αντιμετώπιση της οικονομικής- εδαφικής καχεξίας, που ταλάνιζε τη
χώρα στο κοντινό παρελθόν ˙ οι οικονομικές προοπτικές της χώρας προοιωνίζονταν
λαμπρές, χωρίς αυτό να σημαίνει πάντα ότι δεν υπήρχαν σοβαρά προβλήματα στις
νεοαποκτηθείσες περιοχές. Ο Α. Φραγκιάδης καταρχάς αναφερόμενος στην ύπαιθρο
της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης το 1913 την παραλληλίζει με την
νοτιοελλαδική ύπαιθρο των αρχών του 19ου αιώνα, επισημαίνοντας την ύπαρξη
εκτεταμένων ελών που σε συνδυασμό με την ελονοσία ταλαιπωρούσαν τους
κατοίκους των παραπάνω αραιοκατοικημένων περιοχών. Δεν παραλείπει να
σημειώσει ότι κύρια μορφή της αγροτικής ιδιοκτησίας είναι τα τσιφλίκια παράλληλα με
μια ημι-νομαδική κτηνοτροφία. Επιπροσθέτως, τονίζει την αποκοπή αυτών των
περιοχών από τα παραδοσιακά κέντρα –οικονομικά και πολιτικά- της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας στα οποία μέχρι τότε ήταν προσανατολισμένες. Ακόμη παρέμενε και
ένα άλλο βασικό πρόβλημα ˙ η παρουσία μειονοτικών ομάδων στις Νέες χώρες
παρέμενε ισχυρή, ένα πολυφυλετικό μωσαϊκό διαφορετικών θρησκευτικών
πεποιθήσεων συνέθετε πια το βόρειο τμήμα της χώρας. Από το σχολικό βιβλίο,
σελ. 49: «Στη σχετικά … σημαντικά». Η χώρα ήταν έτοιμη να αφοσιωθεί στο
δύσκολο έργο της ενσωμάτωσης των νέων περιοχών. Οι ένοπλες δυνάμεις όφειλαν
να βρίσκονται σε ετοιμότητα, για να προασπίσουν τα νέα εδαφικά κεκτημένα, αφού η
Τουρκία και η Βουλγαρία δεν ήταν ικανοποιημένες από τη νέα βαλκανική διανομή σε
βάρος τους και υπέρ της Ελλάδας και εξέφραζαν φανερά την αμφισβήτηση τους για το
νέο συνοριακό καθεστώς. Η Ελλάδα αναγκαζόταν να αφιερώνει ένα μέρος των πόρων
της για την ενίσχυση της άμυνας της με αποτέλεσμα να επιβαρύνει ακόμη
περισσότερο τα δημοσιονομικά της δεδομένα.
ΘΕΜΑ Β2
Από το σχολικό βιβλίο, σελ. 165, ως πρόλογος: «Σε γενικές γραμμές …
αμφισβητούσαν». Η αρχική αυτή «διαμάχη» μεταξύ τους και οι κοινωνικές εντάσεις
που προκλήθηκαν, αντικαταστάθηκαν από ένα φόβο για τα προβλήματα που θα
προέκυπταν στην οικονομική ζωή εξαιτίας της παρουσίας των νεοφερμένων. Ο φόβος
αυτός για το οικονομικό μέλλον της χώρας απέρρεε από όλα τα κοινωνικά στρώματα ˙
ειδικότερα, η αστική τάξη από τη μια πλευρά δυσανασχετούσε για τα συμφέροντα της
3
που θίγονταν , εκφράζοντας φανερά την αντίθεση της, από την άλλη
«συνθηκολογούσε» ενώ συμβιβαζόταν με τη νέα κατάσταση. Η διάσταση γηγενών-
προσφύγων εκφράστηκε κυρίως:
Στην οικονομική ζωή: Από το σχολικό βιβλίο, σελ. 165: «Υπήρχε …
δραστηριότητες». Η Β. Γκιζελή επιβεβαιώνει ότι στις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν
οι πρόσφυγες θα αναδειχθούν σε εξαίρετους ελεύθερους επαγγελματίες,
απασχολούμενοι σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς. Άλλοι θα αποτελέσουν το νέο
εργατικό δυναμικό της χώρας και οι προερχόμενοι από τα αστικά κέντρα της Μικράς
Ασίας και της Κων/λης, επειδή υπερείχαν σε σύγκριση με τους αυτόχθονες σε
επιχειρηματικό πνεύμα εκπαίδευση, κατάρτιση και προοδευτικές αντιλήψεις,
κατάφεραν να δημιουργήσουν τα δικά τους εργοστάσια. Σημαντική θα είναι και η
παρουσία τους στον αγροτικό χώρο, θα προσφέρουν τις γνώσεις τους, θα συμβάλουν
στην ανάπτυξη του με νέες καλλιεργητικές μεθόδους και την εισαγωγή νέων
καλλιεργειών αλλά θα αντιμετωπίζονται, όπως όλοι οι πρόσφυγες αρχικά, με
ανταγωνιστική διάθεση και σκεπτικισμό. Στην πολιτική ζωή, σελ. 165:
«Πριν…υπουργοί και συνεργάστηκαν με τους γηγενείς πολιτικούς στο
Κοινοβούλιο. Οι αντιβενιζελικοί … εναντίον τους».
Στην κοινωνική ζωή, σελ. 165: «Οι πρόσφυγες … ντόπιους». Οι γηγενείς έμαθαν
να συνυπάρχουν με τους πρόσφυγες, που αποτέλεσαν πια ένα αναπόσπαστο κομμάτι
της ελληνικής πραγματικότητας. Ο ρόλος του τύπου ήταν σημαντικός, καθώς μέσα
από αυτόν οι πολίτες ενημερώνονταν για τις όποιες εξελίξεις πάνω στο προσφυγικό
ζήτημα. Εξάλλου, πολλοί ντόπιοι συγκατοίκησαν με προσφυγικές οικογένειες λόγω
των επιτάξεων που πραγματοποιήθηκαν στην ελληνική επικράτεια για την προσωρινή
τους στέγαση και ο συγχρωτισμός αυτός έφερε τους Έλληνες πιο κοντά και διευκόλυνε
την ένταξη των προσφύγων στην ελληνική κοινωνία. Σελ. 165: «Σιγά …
περισσότεροι».
Μολαταύτα, η ένταξη των προσφύγων δεν ήταν πάντοτε μια εύκολη υπόθεση.
Αντιδράσεις εκδηλώνονταν σε βάρος των προσφύγων εκ μέρους του αυτόχθονος
πληθυσμού. Σελ. 165: «Η αντίθεση … πολλά χρόνια» . Οι όποιες, όμως
αντιπαραθέσεις εκδηλώθηκαν, δεν αποτελούν παρά επισφράγιση της σταδιακής
κοινωνικής ανάμιξης των προσφύγων. Σελ.165-166: «Η διαχωριστική … πατρίδα
τους».
πηγ: http://www.forthnet.gr/templates/newsPosting.aspx?p=262433
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου